Bir ali məktəb müəllimi kimi, mən də bir il öncə terror nəticəsində şəhid olmuş tələbə və müəllimlərimizin həmin an mərasimində tələbələrimlə birgə iştirak etməyi öz mənəvi borcum saydım. Tələbələrimi əvvəlcədən qəti şəkildə xəbərdar etmişdim ki, heç bir şüarçılığa yol vermədən, 30 aprel saat 13-00-ə təyin olunmuş 1 dəqiqəlik sükutdan sonra dağılışmalıyıq. Təxminən 12-55 olardı. Təsadüfən, metronun “28 may” stansiyasından çıxan deputat Pənah Hüseyni gördüm və onunla görüşərək C.Cabbarlı heykəlinin yanına gəldik. Jurnalistlərin əksər gismi Neft Akademiyasının binasının tinində yığışan tələbələrin çəkilişində ikən, birdən arxamızada orta yaşli bir şəxsin hoppanaraq “Azadliq!”(???) deyib yerə çırpıldığının və dərhal da onu əhatəyə alan bir qisim polis və mülki geyimli şəxslərin onu qarşımızda duran avtobusa atdıqlarının şahidi olduq. Maraqlısı bu idi ki yalnız bir mülki geyimli şəxs onu diqqətlə videoya çəkirdi. Jurnalistlər Akademiyanın binasının tinindən o avtobusa çatanacən qapıları bağlandı. Mən təəcübümü gizlətməyib, Pənah bəyə “Güman ki o onların öz adamları idi” ifadəsini tamamlamamış, mülki və polis geyimli adamlar az qala üstümüzə cumaraq, “müəllim, bizim işçilərə şər atmayın!” dedilər. “Qoy, bir deputat kimi Pənah bəy bunu dəqiqləşdirsin!”, fikrimə də məhəl qoymayıb, bizi o avtubusdan uzaqlaşdırdılar. Artıq 13-00 tamam olmuşdu və şəxsən mənə 100 % aşkar oldu ki, bu dinc AN mərasiminə nəinki imkan verilməyəcək, hətta, mərasim iştirakçılarının kütləvi həbsinə başlayacaqlar. O vaxt eşitdim ki, təhsil naziri Misir Mərdanov Akademiyanın binasında bir gisim müəllim-tələbələrlə AN mərasimini qeyd edirlər. Əlbəttə ki, şəxsən yaxşı tanıdığım Misir müəllimin bu təşəbbüsüni alqışlamaqla yanaşı, onunla görüşüb bəzi sual və fikirlərimi bölüşməyə çalışsam da, bizi o tərəfə buraxmadılar. Polis və mülki geyimli şəxslərin sıx dəstəsi bizi metronun “28 may”stansiyasına tərəf sıxdı. Metroya giriş pulsuz elan edildi və çıxışa icazə verilmədi. Bizə dəfələrlə xəbərdarlıq edilsə də, Pənah bəylə birgə bir neçə dəqiqə stansiyanın bayırında durduq. Məqam düşən kimi bu polis-mülki geyimlilərin dəstəsini yararaq, S.Vurgun bağına tərəf gedərkən, tələbə və gənclərin zorla maşınlara otuzdurulub apardıqlarının şahidləri olduq. Bir qızı zorla onların pəncələrindən qoparda bildik. Onu ona görə tutub aparırdılar ki, o, Akademiyanın binası qarşısına qoya bilmədikləri gülləri asvaltın kənarlarında düzməyə cəhd edirdi və polisin “ay qız, yeri zibilləməyin!” fikrinə etiraz edərək, “Gül bayramında belə deməyə cürətin çatardımı? Heç olmasa, şəhid tələbə yoldaşlarımızın ruhuna hörmət edin!” demişdi.
Bu məqamda jurnalistlər Pənah bəylə müsahibə götürərkən, “mülki”lərdən biri onu arxadan itələmək istədi. Onu saxlayıb, “sən nə edirsən, heç olmasa, bu qədər video-foto çəkilişində bunu etmə!” dedim. O isə, “o de, 100 metr o tərəfdə Media mərkəzi var, nə qədər istəyir, gedib orda müsahibə versin də...” dedi. Güman ki, Pənah bəy də vəziyyətin gərginliyini dərk etmişdi, sürətlə onlardan ayrılmağa məcbur olduq... O, yol boyu elə hey bir fikri təkrar edirdi: “heç nə başa düşmədim, axı, özləri deyirlər ki, bu terrorun arxasında ermənilər dayanıb və əgər tələbə-gənclər bu “terrora yox!” deyib, şəhid tələbə-müəllimlərinin ruhunu yad etmək üçün AN mərasiminə yığışıblarsa, daha niyə buna icazə vermirlər, niyə axı heç-nədən bu qədər hay-küy yaradırlar?!”. Ondan ayrılarkən, elə bir saat əvvəl ondan təəcüblə soruşduğum, “Pənah bəy, nə əcəb, səndən başqa digər bir deputat bu AN mərasiminə qoşulmayıb?”, fikrimi tamamlayıb, “nə vaxta qədər ki, “xalq nümayəndələri” öz ümumxalq matəm mərasiminə bu qədər laqeyd və hətta o “polis-mülkilər” kimi bu qədər vicdansız münasibət bəsləyəcək, hələ belə terrorlar çox olacaqdır...” dedim.
Metronun “Nizami” stansiyasının arxasındakı məçitə daxil olub camaat namazınin xütbəsini aparan pişnamazın “...Allah bizim dövlətimizi və onun rəhbərlərini cin və şeytanların hər cür şəri-bəlalarından qorusun... ” kimi bir dua-şüarını və xalqın “Amin!”nini eşidib, “göz yaşlarımı görməsinlər, deyə “Ya Rəbbim, haqqını azmış məzlum və zülmkların münafiq meydanında MÜCAHİD qullarıvı tənha qoyma...”, duamla səcdəyə getdim...
Hilal MƏMMƏDOV
Fizika-riyaziyyat elmləri namizədi,
hüquq müdafiəçisi)
